تــــو .... به اندازه ی تمام لحظه های نبودنت،

لبخندهای شیرین زندگی را به من بدهکاری...
با تمام دارُ دسته اش
آسمان هم
حریف خیالت نمی شود
وقتی که یک تنه
از ناکجای دنیا تو را
پیش تنهائی ام می نشاند
من سکوت می کنم
تو حرف می زنی
و قلبی
که منشی صحنه می شود
نامه هایت را
در ایوان باران
روی بند دلم
به عشق گیره می زنم
رؤیای خیس تو
در باد می پیچد
آسمان کاسه کوزه اش را
بر می داردُ
می رود پی کارش
وقتی که عشق تو
جای خدا را هم تنگ می کند !